Η Τουρκία ακολουθεί μία πορεία κλιμάκωσης της έντασης και των απαιτήσεων της σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια.

Το θερμόμετρο ανάμεσα στην Εγγύς Ανατολή ανεβαίνει επικίνδυνα. Εμείς, τι κάνουμε;

Κινδυνεύουμε να δούμε άλλο ένα πολεμικό μέτωπο εκεί, στην περιοχή της Εγγύς Ανατολής, που θα είναι ίσως το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο της εποχής μας.

Έχει περισσέψει η απαισιοδοξία στην Ευρώπη. Πρώτα με την ανάδυση των ευρωσκεπτικιστών, των αντιπάλων της ευρωπαϊκής ενοποίησης, την ισχυροποίηση των ξενοφοβικών λαϊκιστικών κομμάτων της ακροδεξιάς και τέλος με την αποχώρηση μιας από τις ισχυρές χώρες, της Βρετανίας.

Κάθε χρόνος που περνάει η ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μεγαλώνει. Αυτό μας δείχνουν τα πρωτοσέλιδα με τις προκλητικές δηλώσεις Τούρκων επισήμων αλλά και η σταδιακή ανάδειξη όλο και νέων απαιτήσεων, μικρής ή μεγάλης σημασίας από την μεριά της γειτονικής χώρας. 

"Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνουμε σαν λαός. Κάναμε τον κύκλο μας. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα, και πεθαίνουμε".. Είναι τα λόγια του Θανάση Βέγγου στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Το Βλέμμα του Οδυσσέα» (1995).


Οι συνέπειες της συζήτησης για την συμφωνία των Πρεσπών είναι να ξεθαφτούν παλιά φαντάσματα τα οποία νομίζαμε ότι είχαμε θάψει βαθιά εδώ και 70 τόσα χρόνια.

Επιστρέφουν τώρα για να μας χαλάσουν την ηρεμία μας. Που κάναμε τόση προσπάθεια, αλλά και μας πήρε τόσο αίμα, για να δημιουργήσουμε.